پژوهش حاضر با هدف تحلیل نابرابر ی های آموزشی در شهرستا ن های استان هرمزگان
انجام شد. این مطالعه به لحاظ ماهیت، پژوهشی کاربردی و از منظر رو ش شناسی، در زمره
تحقیقات توصیفی- تحلیلی است. شیو ه ی گردآوری اطلاعات، از نوع کتابخانه ای و ابزار
جمع آوری داد ه ها با توجه به اهداف پژوهش، مبتنی بر ابزارهای استاندارد شده در قالب
جداول و فر م های رایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن )به ویژه سالنامه ی آماری سال
1394 استان هرمزگان بود ه است. ذکر این امر لازم است که جامعه ی آماری پژوهش،
13 شهرستان واقع در استان هرمزگان بود که برای سنجش سطح توسعه ی آموزشی، 22
مؤلفه در قالب شاخص های آموزشی از آمارنامه ی رسمی استان، استخراج و با استفاده از
تکنیک تحلیل مؤلفه های اصلی و زنده ی، سپس با استفاده از رو ش های تحلیل خاکستری
و تحلیل سلسله مراتب خوشه ای بررسی شد. تحلیل یافته های پژوهش ضمن تأیید وجود
شکاف عمیق در توزیع و تخصیص فرصت های آموزشی بین شهرستان های استان هرمزگان،
حاکی از آن است که در مجموع شاخص ها تنها شهرستان های ابوموسی با ضریب 84 / 0، به
لحاظ آموزشی از بالاترین سطح توسعه یافتگی برخوردار بوده و 12 شهرستا ن دیگر در سطح
متوسطی از توسعه قرار گرفت هاست. همچنین نتایج سطح بندی شهرستا ن ها نیز نشان داد به
لحاظ میزان توسعه ی آموزشی، نوعی محرومیت کلی بر فضای استان هرمزگان حاکم است.