بدون شک یکی از مهم ترین شخصیت هایی که در کشف وسپس معرفی ترانه های محلی هرمزگان گام برداشته، ابراهیم منصفی است. منصفی با صدایی گرم و تسلط فنی قابل توجه، نغمه هایی ساده و باب طبع مردم را همراه با اشعاری که بنابر باورهای رایج، "سادگی روستایی" داشتند، اجرا کرد و خیلی زود به شهرت ومحبوبیت در بین مردم هرمزگان رسید.
ترانه های رامی در بین مردم با اینکه نزدیک به پانزده سال از مرگ او می گذرد(1324-1376) با تمامی سادگی و برخی از اَشکال کاملاً پیش پا افتاده فرهنگ عامه،در بین مردم همچنان از ماندگاری و محبوبیت خاصی برخوردارند و دقیقاً به سبب غنای عاطفی ِ تا ثیرشان در ما تا به این حد رواج عمومی یافته اند. این غنای فرهنگی دائماً بر سرشت اجتماعی هویت و لذتهای مان صحه می گذارد و تکانه ای به سمت واقعیت را ایجاد و در عین حال مهار می کند.
این مقاله قصد دارد با اشاره به جایگاه زن در آثار بزرگان ادبیات ایران و بررسی ساختار ترانه به نقش زن در ترانه های ابراهیم منصفی بپردازد و ویژگیهای زنانه آنها رابرشمرد.