آیین زار از قرن­ها پیش در مناطق جنوب، به ویژه در میان ساحل نشینان خلیج فارس از خوزستان تا بلوچستان و جزیره ­ها و شهرهای عربی حوزه­ ی خلیج فارس رایج بوده و همواره اجرا می­شده است. در ایران تاکنون تنها از دیدگاه توصیفی، مردم شناسی و موسیقی درمانی به این مراسم نگریسته شده است. ازاین رو پرسش­ های زیادی درباره ­ی این پدیده­ ی پُر رمز و راز بی پاسخ مانده، پدیده ­ای که پهنه ­ی گسترده ­ای از جغرافیای خلیج فارس را در بر گرفته است و باورمندان پر شماری دارد.

این مقاله با نزدیک شدن به این آیین کهن و با بهره­ گیری از داده­های مردم شناسی، جامعه شناسی، معرفت شناسی و اسطوره شناسی با روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی این آیین پرداخته است. نتایج این پژوهش نشان می­ دهد که پیروان پیشین این «آیین» نسبت به جهان پیرامون خود شناختی اسطوره­ای داشتند که با شناخت افسون زدوده­ ی انسان معاصر متفاوت است.