TI - Love and Grief in Poem’s of Ebrahim Monsefi PT - JOURNAL ARTICLE TA - rdch2 JN - rdch2 VO - 7 VI - 12 IP - 12 4099 - http://rdch.ir/article-1-137-fa.html 4100 - http://rdch.ir/article-1-137-fa.pdf SO - rdch2 12 AB  - چکیده ابراهیم منصفی یکی از شاعران پرکار و پرآوازه‌ی جنوب ایران است. او آغازگر شعر نوین فارسی در هرمزگان بوده و بسیاری از گویندگان بعد از خود را تحت­ تأثیر شیوه‌ی سرایش خود قرار داده­ است؛ از این‌رو، کندوکاو در آثار او نه تنها به واکاوی چگونگی سروده‌هایش، بلکه به کشف و بازنمایی درونمایه‌های شعری بخش بزرگی از شاعران این منطقه نیز کمک خواهد کرد. شعر‌های این شاعر، از عناصر فرهنگی و آیینی زادبومش تأثیر پذیرفته ­است. او در سروده­ هایش افزون بر درون‌مایه­ های شعر معاصر ایران، به عناصر فرهنگ عامه نیز توجه داشت؛ این امر بیانگر پایبندی او به فرهنگ بومی و هویت مردم هرمزگان است. درونمایه‌های فکری این شاعر که متأثر از طبیعت خشن و اقلیم گرم و سوزان جنوب ایران می‌باشد، بیشتر بر محور تنهایی، انزواطلبی، عشق، یأس و ناامیدی می‌چرخد. شعر منصفی بیان کننده‌ی اندوه درونی، فقر، عشق به انسان و تحمل درد و رنج در شرایط سخت زندگی است که با زبانی ساده و روان بیان شده­ است. این مقاله به روش توصیفی ـ تحلیلی و تفسیری به بررسی این موضوع پرداخت ه­است و نتایج حاصل شده نشان می‌دهد که درونمایه‌ی شعری منصفی، بیان کننده‌ی حالات روحی و انفعالات تلخ و شیرین نفسانی مربوط به زمان گذشته و حال، اندیشه‌های انسانی ـ اجتماعی خرده‌گیر و غم‌خوارگی شاعر، و بازتاب محیط جغرافیایی و اجتماعی اوست که از جریان‌های شعری رایج در آن روزگار می‌باشد. CP - IRAN IN - LG - eng PB - rdch2 PG - 90 PT - Literary Article YR - 2017