|
پراکنش جغرافیایی واژه های نخل، درخت خرما و مغ و چرایی مغ نامیده شدن درخت خرما در شماری از گویش های ایرانی
|
مصطفی سعادت*   |
| دانشگاه شیراز |
|
|
چکیده: (2428 مشاهده) |
درخت خرما درختی تک لپهای است که در مناطق گرمسیری میروید. سراسر نواحی جنوبی و بخشهایی از نواحی مرکزی ایران زیستگاه طبیعی این درخت است. مردمان نواحی گرمسیری از تمامی اجزا این درخت و میوه آن استفاده میکنند. در فارسی معیار، از واژه عربی «نخل» برای نامیدن آن استفاده میشود. با این وجود در بسیاری از گویش‌های ایرانی از واژه‌های moɤ، mog، mok، mox، moč، mo، xormâ dâr و deraxt-e xormâ استفاده میشود. این نامها دارای پراکنش جغرافیایی ویژهای است. در گویش‌های استانهای جنوبی و نواحی مرکزی که محل رویش درخت خرماست، به آن moɤ، mog، mok، mox، moč و mo میگویند. در نواحی مجاور این مناطق به آن «درخت خرما» میگویند و در گویش سایر مناطق که از نواحی رویش نخل فاصله بیشتری دارد، به آن «خرمادار» میگویند. این نامگذاری در ارتباط با اهمیت درخت خرما در زندگی مردمی است که در آن نواحی میزیستهاند و همچنین متاثر از تقدسی است که برای آن درخت قایل شدهاند. |
شماره‌ی مقاله: 4 |
| واژه‌های کلیدی: ایران، گویش‌های ایرانی، پراکنش جغرافیایی |
|
|
متن کامل [PDF 313 kb]
(1751 دریافت)
|
نوع مطالعه: ادبی |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/10/12 | پذیرش: 1400/4/20 | انتشار: 1401/1/23
|
|
|
|
|
|
