مرگ به عنوان واقعیتی انکارناپذیر توجه مکاتب و مذاهب و ادیان مختلف را به خود جذب کرده است و هر کدام بر اساس درک و شناختی که از ماهیت و حقیقت انسان دارند، نسبت به آن قضاوت کرده اند. نویسندگان، دانشمندان و شاعران نیز در طول تاریخ به مسأله ی مرگ پرداخته و دغدغه ها و دل مشغولی های خود را درباره ی آن به نظم و نثر بیان داشته اند.

نگارنده در این مقاله به مفهوم مرگ اندیشی در شعر توجه داشته و از میان شاعران هرمزگان، به اندیشه ها و دیدگاه های حسن کرمی زاده نسبت به مسأله ی مرگ پرداخته؛ و مصادیق این تفکر را در سروده های او تحلیل و بررسی نموده است.

نتیجه ی تحقیق نشان می دهد که در همه ی سروده های کرمی زاده، فضای سنگین غم و اندوه احساس می شود.