بسیاری از مورخان و پژوهش گران کشورهای عرب بر آنند تا علاوه بر جعل نام خلیج فارس ، پادشاهان ایرانی هرمز را نیز عرب تبار، و فرهنگ و قلمرو پادشاهی آنان را متعلق به کشورهای عربی بدانند . از این رو لازم است تا از این پس علاوه بر شواهد و تحقیقات تاریخی ، ادبیات خلیج فارس نیز مورد بازنگری و تحلیل جدی قرار گرفته تا بی پایه بودن این ادعاها بیش از پیش آشکار گردد .

بنابر همین ضرورت این مقاله یکی از آثار ادبی درخور اعتنای پیشین هرمزگان را که همانا مثنوی شیرین و فرهاد سلیمی جرونی می باشد ، به شیوه ی تحلیلی مورد کاوش قرار داده است . سلیمی در این اثر که آن را به سلغرشاه یکی از پادشاهان قرن نهم هرمز تقدیم نموده ، به صورت ناخودآگاه و غیر قصدمندانه ، اندیشه ی ایرانشهری ، هویت و بن مایه های تفکر دو بینشی کهن و اسطوره ای ایرانی را که متاثر از گفتمان زمانه اش بوده و در فرهنگ غالب و اندیشه ورزی گویندگان و نخبگان منطقه جای داشته – حتی قبل از شکل گیری حکومت شبه ملی صفویه – به زیبایی بازتابانیده است .