بادگیرها از عناصر تاریخی معماری ایران هستند که ابداعی مهم در معماری بومی تلقی می شوند و به عنوان یک سیستم سرمایش شناخته می شوند و تهویه مطبوع را با کمک انرژی باد فراهم می آورند . این تحقیق با هدف گونه شناسی بادگیرهای سنتی در معماری مسکونی استان هرمزگان انجام گرفته است و استان هرمزگان به عنوان استان مورد مطالعه انتخاب شده است . بادگیرهای هرمزگان به لحاظ تنوع معماری با بادگیرهای یزد قابل مقایسه نیستند و بسیار ساده و یک فرم می باشند . بادگیرهای هرمزگان را علی رغم شباهت فرمی شان به یکدیگر می توان به لحاظ چگونگی استقرار در پلان خانه و همچنین پلان و نما دسته بندی کرد . همانگونه که نحوه ساماندهی فضاها در خانه های هرمزگان به یک شکل نمی باشد ، نحوه قرارگیری بادگیرها در منازل مسکونی نیز یکسان نیست و بسته به نوع ساماندهی کل خانه و زیر بنای خانه متغیر است . در نتیجه تاثیر گذاری بادگیر به عنوان نقطه اوج خط آسمان هر خانه نیز متفاوت است . به طور کلی می توان گفت نحوه استقرار بادگیرها در پلان به چگونگی طراحی پلان نیز مربوط می باشد که در خانه های بزرگ دو بادگیر یا بیشتر و در خانه های کوچکتر یک بادگیر دیده می شود .

این تحقیق با بررسی های میدانی و مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته و محور اصلی پژوهش بر بررسی  توصیفی استوار است .