با تشکیل دولت صفوی در ایران و ورود آن کشور به دایره مناسبات گسترده با قدرتهای بزرگ آن روزگار،بحث روابط خارجی و چگونگی آن به یکی از مسایل اصلی سیاست آن تبدیل گردید. این مقاله درصدد ارائه  توصیفی از آداب و تشریفات دیپلماتیک در دربار صفوی می باشد و نیز پاسخ به این سئوال که در آن دربار تصمیمات مربوط به مسایل خارجی برچه اساسی اتخاذ می شد. این تحقیق نشان می دهد که هرچند بیشتر سفارتهای آن دوره بر جنبه های سیاسی- اقتصادی تاکید د اشتند؛اما دولت صفوی از آنها به عنوان وسیله یی برای نشان دادن  شکوه و جلال خود استفاده می کرد.در خصوص تعیین خط مشی سیاست خارجی اگرچه به ظاهر شاه تصمیم گیرنده اصلی بود؛اما تصمیماتی که گرفته می شد براساس خرد جمعی بود که در مجلس مشورتی رئوس آن تعیین می گردید.