تعلیم و تربیت جزء اساسی هر تمدن و جوامع بشری و کشوری است . که به منظور رشد جامعه و پیشرفت بشر به کار می آید ، و از نخستین روزهای زندگی گروهی انسان تعلیم و تربیت وجود داشته ، و آموزش و پرورش مطابق با ارزشها و هنجارهای اجتماعی و دینی، مذهبی با حکومتها گره خورده و با شناخت دقیق آموزش می توان  به  بسیاری از نکات مهم تاریخ اجتماعی هر دوره آشنا شد  و راهی برای شناخت بهتر وضعیت آموزش در آن جامعه می باشد . و برای درک درست جامعه ،شناسایی مراکز آموزشی هر کشور و چگونگی عملکرد آن به ما امکان مطالعه صحیح تعلیم و تربیت آن دوره را خواهد داد . این مقاله درصدد است با تأکید به اسناد به جا مانده از دوره صفویه بخصوص استفاده از سفرنامه ها گزارشی از آموزش و شیوه اداره مدارس و نوع تعلیم و تربیت ایران در این دوره را بازگو نماید.  و اینکه تعلیم و تربیت در دوره صفویه بر پایه اعتقادات مذهبی استوار است و آیا شاهان صفوی به این اعتقادات ایمان داشته اند .