در جهان مدرن و صنعتی امروز، نیاز بشر به تفریح، گردش و بهره‌گیری از مواهب موجود در نواحی بکر طبیعت بیش از پیش احساس می­شود. برخلاف دیدگاه رایج، موقعیت بندرعباس در مجاورت با ساحل و در عین حال نزدیکی به کوه گنو، سبب شده­است‌ که ساکنان این شهر به مکان‌های طبیعی مختلفی با اقلیم‌ها و مناظر متفاوت دسترسی داشته باشند و به استفاده از آن بپردازند. هدف از نگارش این مقاله بررسی نقش توانمندی‌های بوم‌گردی بندرعباس در جذب گردشگران، و روش تحقیق نیز از نوع تحلیلی، توصیفی و پیمایشی است. جامعه­ی آماری این تحقیق را گردشگران مناطق طبیعی بندرعباس به عنوان بخشی از گردشگران این شهر تشکیل می‌دهند. برآوردها، میزان گردشگران مناطق طبیعی شهرستان بندرعباس را در سال 1391 حدود یک میلیون نفر اعلام کرد؛ لذا از این تعداد با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب و از طریق پرسشنامه به جمع‌آوری اطلاعات پرداخته شد.

نتایج نشان می‌دهد این شهرستان از لحاظ منابع طبیعی، جذابیت‌های پیرامون و دسترسی، از وضعیت مناسبی برخورار است، اما از نظر امکانات رفاهی گردشگران کمبودهایی دارد که لازم است دولت و بخش خصوصی در راستای رفع این کمبودها اقدام نمایند. براساس نتایج حاصل شده از روش تاپسیس (TOPSIS)، پارک‌های ساحلی در رتبه­ی نخست و مجموعه­ ی توریستی آب گرم گنو در رتبه­ ی دوم قرار دارد و اقبال شهروندان به این مناطق بیشتر است؛ از این رو این مناطق باید در توسعه­ ی زیر ساخت‌ها در اولویت قرار گیرند.