دین یکی از قدیمی­ترین و مهم­ترین نهادهای اجتماعی است و تمامی جوامع در طول تاریخ دارای دین بوده ­اند. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه­ بین مصرف رسانه­ای (تلویزیون داخلی و ماهواره­ای) با میزان دینداری دانشجویان است. این پژوهش با استفاده از روش پیمایش انجام شد. جامعه­ ی آماری تحقیق شامل تمامی دانشجویان جدیدالورود شاغل به تحصیل در دانشکده­ های دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان در سال تحصیلی 95-94 بود که پرسش­نامه­ ی تحقیق براساس روش سرشماری بین همه­ی آنان (دانشجویان جدیدالورود) توزیع، سپس اطلاعات جمع­آوری شده به کمک نرم­افزار spss و با استفاده از روش­های آماری توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. یافته­های توصیفی تحقیق نشان­دهنده­ ی سطح متوسط به بالای دینداری در میان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان بوده ­است. نتایج تحلیلی گویای آن است که بین میزان مصرف تلویزیون داخلی با دینداری کل رابطه­ ی مثبت و معنادار وجود داشته و از میان ابعاد دینداری، بعد مناسکی بیشترین شدت رابطه را با میزان استفاده از تلویزیون داخلی داشته­ است. استفاده از تلویزیون داخلی با سایر ابعاد دینداری رابطه­ ی معنادار نداشته ­است. همچنین نتایج تحقیق، رابطه ­ی معکوس و معناداری بین استفاده از تلویزیون ماهواره­ای با دینداری کل نشان می­ دهد. از میان ابعاد دینداری، بعد عاطفی و پیامدی بیشترین شدت رابطه را با میزان استفاده از تلویزیون ماهواره­ای دارد و بعد اعتقادی و مناسکی، فاقد این رابطه­ ی معنادار است.